Final blog

(English below Dutch)

Falende paringsrituelen:
Afgelopen week heb ik dit schouwspel mogen bewonderen waar een mannetjes Pumba probeerde zijn genen te verspreiden. Helaas tot zijn grote spijt had het vrouwtje daar weinig zin in. Het begon allemaal met het mannetje die achter het vrouwtje aanrende tot ze eindelijk het opgaf en bleef staan. Als een tedere romanticus legde hij zijn hoofd op haar rug maar toen hij haar wou bepringen ging het vrouwtje zitten. Vervolgens ging het mannetje met zijn slagtanden onder haar duwen totdat ze toch maar weer ging staan. Hierdoor dacht het mannetje de overwinning binnen te hebben maar nee, de tweede keer dat hij haar wou bespringen ging ze er maar bij liggen. Dit tot extra frustratie van de pumba die nu iets minder teder haar weer op haar voeten wou krijgen. Het vrouwtje hield dit afwisselen van zitten voor meer dan tien minuten vol voordat het mannetje het toch maar opgaf.

Dit ritueel werd afgewisseld met het giraffen ritueel waar het alfa mannetje James nog steeds probeert Claire voor het eerst in haar leven zwanger te maken. Dit probeert die nu al voor maarliefst vier weken maar Claire rent nog steeds telkens weg als ze de neus van james op haar achterste voelt. Ik ben reuze benieuwd of dit nog wat word of dat Claire net zo word als onze schaduwfiguur Isabel die nog nooit in haar lange leven zwanger is geweest en hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer zal worden.

David de Keniaanse mechanicus:
Een paar dagen geleden is het probleem met de accu van onze jeep weer teruggekeerd. Dit betekend dat de batterij aansluiting die onder mijn stoel bevind te los zit en daardoor voorkomt dat de jeep start. Maar dit is een goede test voor uithouding waarbij je de aansluiting stevig tegen de batterij drukt en de jeep elke keer probeert te starten. Dit duurt meestal maar honderd pogingen dus is goede gymnastiek voor je armspieren. Gelukkig zag ik gister een betere oplossing die ik nu ook telkens mag uitvoeren. U pakt een metalen staaf en begint op de aansluiting te slaan net zo lang totdat de lampen in de auto gaan branden en meestal na twee pogingen kan de jeep op magische wijze weer starten. Dit voorkomt het probleem absoluut niet maar zorgt er in ieder geval voor dat we telkens de jeep kunnen starten en mijn data verzameling rustig verder kan gaan.

Masai Mara:
In het laatste volledige weekend dat ik nog te besteden had zijn we met zijn vieren naar de masai mara gegaan. We werden opgehaald door een lange keniaan genaamd Ben. Na ongeveer 5 uur gereden te hebben van ons park naar de masai mara werden we al een paar dingen ingefluisterd wat we moesten onthouden. Later werd duidelijk waarom, een ranger stapte in onze auto die ons zou gaan vergezellen. We zagen binnen tien minuten al een luipaard in een boom en waren dolgelukkig. Vervolgens kregen we leeuwen van een flinkse afstand te zien, in plaats van de regels vol te houden op de wegen te blijven gingen we rustig van het pad af tot we 1 meter van de leeuwen af waren. Dit al onder het toeziend oog van de ranger in onze auto. Na geweldige foto’s te kunnen maken van deze korte afstand gingen we verder. Hyena’s slapend onder een boom, neushoorns tegen een heuvel ze waren allemaal niet veilig voor ons. Soms waren er wel liefst acht safari jeeps die tegelijkertijd van de weg af gingen om bij het dier te komen. Vaak reageerde de dieren nieteens meer wat er op duid dat ze het langzaamaan wel gewend waren. De big five hadden we binnen drie uur gezien en dat is voor iedereens begrippen erg veel geluk. Onze chauffeur had nog nooit de big five op één dag gezien laat staan binnen drie uur. De olifant, buffel en leeuw zijn normaal gesproken vrij makkelijk maar de neushoorn en luipaard bijna onmogelijk.

Dit was nog niet het einde van het spektakel, later zagen we zelfs een cheeta. Deze was eerst ver weg en er was zelfs een luipaard safety jeep om het te beschermen. Het leek erop dat we op een afstandje moesten kijken maar naar wat vriendelijk gepraat en een handje klap met een ‘cadeautje’ voor de mensen in de jeep gingen we dan toch weer van de weg af om van een meter afstand de cheeta te kunnen bewonderen.

En als de kers op de taart zagen we later zelfs een leeuwin jagen net naast onze jeep, al sluipend probeerde zij de wildebeesten te verrassen maar tevergeefs, dus geen succes voor de leeuwin. Hierna verliet onze vriendelijke ranger ons die ook een ‘cadeautje’ kreeg en we verder konden richting de rivier. Hier probeerden honderden wildebeesten naar de andere kant te komen, dit spektakel was vaak op televisie geweest maar in het echt is het toch even wat spannender. De krokodillen lagen op de loer terwijl ze in een lange rij naar beneden stormden. Op het moment dat een krokodil werd gespot werd er flink geloeid en werd er met flink geweld van de hoeven op de krokodil gestampt. De meeste kwamen heelhuids over, maar een paar werden gepakt door de krokodillen en anderen die de kracht niet meer hadden om de helling aan de andere kant op de klimmen verdronken in het water en werden langzaam weggespoeld.

Dat was het einde van de spannende dag, na zonsondergang werden we naar onze lodge gereden waar we uitgebreid keuze hadden uit verschillende gerechten. De volgende dat moesten we vroeg op dus ging ik niet veel later na bed. Tot mijn ongenoegen helaas niet veel geslapen omdat mijn bed wel een vallei leek waarmee als ik in mijn bed ging liggen bijna de grond aanraakte zover zakte ik weg en er als extraatje ook nog een hele plezierige vogel was die maar bleef krijsen in verschillende toonhoogtes en ritmes zodat ik geen oog dicht deed.

De volgende dag toch met goede moed opgestaan om onze tweede dag in te gaan, ontbijt waren heerlijke pannenkoeken, witte bonen in tomaten saus en allemaal andere dingen die ik naar binnen propte om mijn maag tevreden te houden. Tot ons geluk weer de big five gezien en zelfs meer cheeta’s die nu relaxt langs de weg lagen, een krokodil van een paar meter afstand en ook nog heel veel nijlpaarden. De nijlpaarden had ik tot nu toe alleen in het water gezien dus het hele beest zien was toch even wat leuker met alle littekens die deze aggressieve beesten op hun huid meedragen. Nog even wat verdronken wildebeesten mogen bewonderen, die de lucht spontaan een andere geur gaven met hun aparte parfum ,die ik niemand zou aanraden. Ongeveer 10 uur in het park rondgereden met uiteindelijk over de duizend wildebeesten gezien, meer dan vijftig olifanten, vierhonderd buffels, rond de 25 leeuwen, vier cheeta’s, veertig nijlpaarden, een paar krokodillen, een luipaard, veel Timon’s die altijd te snel waren om er een foto van te maken en nog veel meer minder speciale beesten.

De derde dag voordat we weer richting huis gingen naar het Masai dorp gegaan waar we uitleg kregen over de masai, een dans te zien kregen en vriendelijke verzocht werden mee te doen, hun miniscule huis te zien kregen en achteraf zoveel mogelijk geld van ons te krijgen voor hun zo gezegt ‘geweldige’souvenirs.

Dit was alweer mijn laatste blog, want terwijl ik dit schrijf heb ik mijn bagage ingepakt, afscheid genomen van de meeste mensen hier en heb ik alleen nog maar één lunch te gaan voordat ik dit park verlaat na vijftien weken en weer terug ga richting het koude Nederland.


Failed mating rituals
Last week I had the privilege to witness the spectacle of a male Pumbaa trying to spread his genes around. Unfortunately and to his great regret the female didn’t seem up to it. It all started with the male running after the female until she gave up and stood still. Like a true tender Casanova, he lay his head on her back, but as he attempted to mount her the female abruptly sat down. In reaction to this, the male pushed his tusks underneath her until she stood up again. The male thought he’d reached victory, but no; on his second attempt to mount her she lay down instead, to the male’s frustration. His next attempt to get her back to her feet was less tender. The female kept this up for more than ten minutes until the male finally gave up himself.

This ritual alternated with that of the giraffes, where the alpha male James still tried to impregnate Claire for the first time in her life. He’s been trying this for at least four weeks, but Claire still runs away as soon as she feels James’ nose on her behind. I’m very curious to see if this is going anywhere or if Claire will be just like our shadowy figure, Isabel, who’s never been pregnant in her long life and probably never will be either.

David the Kenyan mechanic
A few days ago the accu problem with our jeep returned. This means the battery slot underneath my seat is loose, preventing the jeep from starting. But this is a good test of endurance, as the slot needs to be pushed against the battery constantly while the jeep is attempted to be started. This usually takes about a hundred tries, so it’s a good exercise for the arm muscles. Luckily, I noted a better solution yesterday which I can try out now. One takes a metal rod and starts banging away at the slot until the car’s headlights flick on, and then it usually takes only two tries until the jeep magically starts again. This does not solve the problem by any means, but at least makes sure we can start the day and my data collection can resume.

Masai Mara
In the last full weekend I had left here, I and three others visited the Masai Mara. We were picked up by a tall Kenyan by the name of Ben. After about five hours of driving from our park to the Masai Mara we were told a few things to remember. Later, as a ranger joined us in the car, it became clear why. Within ten minutes we encountered a leopard sleeping in a tree, to our delight. After that we were shown lions from quite a distance, and instead of keeping to the rules and staying on the road, we calmly left the path until we were only one meter away from the lions. All this under the watchful eye of the ranger in our car. After having taken a few wonderful pictures from this short distance we continued on. We saw hyenas sleeping under a tree and rhinos at the foot of a hill, and nothing was safe from us. Sometimes eight safari jeeps went offroad at once to get closer to the animals. Often the animals didn’t even react at all, showing they’d gotten used to it. Within three hours we’d seen the Big Five, a very lucky occurrence to anyone’s standards. Our driver hadn’t ever seen the Big Five within one day, let alone three hours. The elephant, buffalo and lion are usually easy to find, but the rhino and leopard are almost impossible.

This was not yet the end of the spectacle; later on we also encountered a cheetah. It was far away at first, with even a leopard safari jeep to protect it. It seemed we’d have to watch from a distance, but after some friendly banter and the exchange of a ‘gift’ for the people in the jeep we went offroad again to admire the cheetah from close up.

And to top it all off we even saw a lioness hunting just beside our jeep, stalking along to surprise the wildebeest, but unfortunately to no avail. After this our friendly ranger left us, after receiving another ‘gift, and we continued on to the river. Here hundreds of wildebeest tried to get to the other side, a spectacle often seen on television but rather more exciting in real life. The crocodiles lay in wait as the wildebeest stormed down in a long line. The moment a crocodile was spotted there’d be a great mooing and stomping on the reptile. Most wildebeest crossed unharmed, but a few fell prey to the crocodiles, and others without the strength to climb the slope on the other bank drowned, to be washed away by the river.

That was the end of an exciting day. After sunset we were driven to our lodge where we had an extensive choice of various meals. The next day we were to rise early, so I didn’t go to bed very late. To my misfortune I didn’t sleep much, as my bed resembled a valley and I almost touched the ground as I lay down, so far did I sink away. To add insult to injury, there was a bird outside which kept screeching in different tones and rhythms so I barely got any sleep at all.

The next day I still rose with a smile to get into the second day. We had delicious pancakes for breakfast, along with baked beans and all sorts of other things I gladly scarfed down to keep my stomach in line. To our delight we saw the Big Five again, and even more cheetahs lying along the roadside relaxing. We also saw a crocodile from a few meters away, and a lot of hippopotamuses. The hippos had all been in the water up until now, so I enjoyed seeing the entire animals with all the scars they bear on their skin. We admired some more drowned wildebeest and their unique perfume, which I can recommend to no one. We drove around the park for about ten hours, seeing more than a thousand wildebeest, more than fifty elephants, four hundred buffalo, about 25 lions, four cheetahs, forty hippos, a few crocodiles, a leopard, many meerkats which were always too fast to photograph, and many more animals.

The third day we paid a visit to a Masai village, where we were told about the people, shown a dance and invited to join, taken into their minuscule houses and talked into paying as much money as possible for their ‘amazing’ souvenirs.

This has been my final blog, as while I’m writing this I’ve packed my luggage already, said my goodbyes and have only one more lunch left before I leave this park after fifteen weeks, returning to cold Holland.