First week

(English below Dutch)

Hallootjes
Mijn reis begon al goed voordat mijn vlietuig weg was. Ik als heldhaftige ridder tegen het monster genaamd toilet. Ik sloop in het hol van de leeuw zonder problemen maar toen ik er weer uit wou werd ik plotseling versperd. Het obstakel genaamd ‘’deur’’ wou niet meer bewegen en dus werd de nobele ridder genoodzaakt een hulplijn in te schakelen. Zelfs de dappere pogingen van de helpers genaamd pa en de schoonmaker hadden geen effect. Totdat een magiër te voren kwam die het monster versloeg met een simpele draai van een sleutel.
In het vliegtuig had ik ruimschoots keus wat ik allemaal wou doen. Daardoor vlogen de uren voorbij en werd ik ondertussen ook nog eens getrakteerd op heerlijke toetjes. Eenmaal aangekomen zonder enig probleem werd ik met een busje naar de uitgang geleid waar ik als vanouds in de verkeerde rij ging staan om het land binnen te komen. Toch werd ik na een brede lach en flink wat vingerafdrukken later het land in gelaten waar ik het rustgevende geluid van de bagageband mocht horen. Het draaide en het draaide maar alleen dezelfde koffers kwamen er voorbij. Mensen van dezelfde vlucht keken elkaar aan maar na twee spannende uren kwamen de koffers toch nog aanehobbeld. Ik flitste door de douane die geen oog had voor mij en me met een handgebaar de uitgang wezen. Waar al iemand me zat op te wachten met een a4tje in de lucht. Helaas waren er binnen honderd meter zo’n duizend bordjes dus het was even zoeken voordat ik de juiste persoon gevonden had die me meteen liet zien hoe het kenyaans verkeer is.
Ik adviseer dit protocol niet na te doen in nederland. Bij het inladen van de koffers zet u het karretje waar het bagage opgestaan heeft voor de dichtsbijzijnde auto waar geen bestuurder achter zin. Voila 1 probleem minder. Daarna rij je met je auto net zo lang achteruit tot je 1 millimeter van de andere autos af bent zodat je ruimte krijgt om in de wachtende rij terecht te komen. Is er ergens een gaatje dan draai je er zonder te kijken in want als er iemand zou zijn dan word er wel getoeterd. Bumperkleven is een vereiste als je ook maar iets wil opschieten. Vandaar dat je nergens ruimte ziet in het drukke verkeer van nairobi.
Na een rustige overnachtig in een gasthuis werd ik weggebracht naar het park. Ook wel genoemd we gaan naar een tattooshop waarna iemand anders met je in een openbaar vervoer minibusje je naar een snelweg rijd waar je dan later word opgehaald om daadwerkelijk naar het park te gaan. Maar als vanouds heeft david daar de ultieme oplossing voor genaamd ‘’slapen’’.
Voordat we bij het kamp aankwamen liet tonny mijn begeleider de dichtsbijzijnde stad zien. Dat wel uit 1 straat bestond waar een kleine markt aan vast geplakt was. Hier werd ik meteen getrakteerd op een soort mc onalds maar dan voor Kenianen. Waarbij het vlees nog heel naar binnen word gebracht en voor je neus in stukken word gehakt. Welk stuk is aan jouw en je hebt keuze genoeg. Dit word gegeten met zeezout waardoor mijn vlees eerst veels te zout was en daarna te flauw totdat ik de juiste balans vond naast mijn frietjes.
Eenmaal aanbeland in het park werd ik verwelkomd door nog 12 andere vrijwilligers waarvan er 8 al zaterdag weer weg gingen. Allemaal verschillende nationaliteiten en genoeg gezelligheid.
Het wildpark is geweldig, ik heb al giraffen gezocht in het wildpark. Dat inhoud dat je met een jeep over de onmogelijkste zandweggetjes rijd ondertussen de doornstruiken ontwijkend. Er zijn ontiegeljke veel kleine schattige pumba’s (Wohoo lion king) die allemaal stuk voor stuk hun staart in de lucht gooien als ze vluchten voor de jeep, na vijf meter zijn ze alleen al weer vergeten wat ze aan het doen zijn waardoor ze soms alsnog voor de jeep staan en nog een keer vijf meter gaan afleggen. Het hoogtepunt tot nu toe zijn de schattige hyena pups. Maarliefst 2 meter van de jeep dus ik had een uitstekend zicht op hun. De moeder lag 10 meter verderop en keek ons alleen geirriteerd aan als de jeep aangaat. Ik weet zeker dat ze dacht, ‘’ik ben lekker aan het rusten wat moet dat met zoveel lawaai! ‘’
S’avonds kregen we ook nog een traditionele keniaanse dans te zien van 1 van de 42 stammen die er totaal in kenia zijn. Hierbij werden we allemaal stuk voor stuk de dansvloer op getrokken om die heupjes te laten zwiepen. Heel gezellig en je werd er heel energiek van, allemaal pluspunten.
Het slapen gaat best makkelijk hier en omdat we vrij hoog zitten is er zo goed als geen mug te vinden wat mijn nachten des te comfortabeler maakt. Het enige wat tegenzit zijn de wc’s die ongeveer een uur nodig hebben om mijn favoriete bezigheid van een bruin kasteeltje, weg te laten sluipen.
Dit was het voor deze keer maar als ik weer ergens tijd vind hou ik jullie op de hoogte.

-----------------------------------------------

Hello Hello everyone,
My journey started fantastically before i even entered the plane. Me as honorable and muscular warrior against a gigantic monster called ‘’toilet’’. I sneaked into the cave of the lion without any problems but when I wanted to go out I was obstructed. The door refused to move and so the honorable warrior needed a help service. But even the brave attempts of the helpers named Dad and the cleaner had no effect at all. But after ten minutes a magician came around and with a turn of a key the door flew open. I was saved!
In the plane i had more than enough choices. I could play games, watch movies and so much more. Therefore the hours past really fast and in the meantime I even got treated on a lot of desserts. Very delicious! Once the plane landed a small bus took me to the exit where as always I stood in the wrong row to leave. But the nice man took some fingerprints and let me into the country after I smiled politely. The peaceful sound of the baggage moving around and around was nice but unfortunately the sound kept going because my bags did only come two hours later together with the rest of the passengers of my flight. I was totally happy that my baggage had come after all that time and even more so that the people that should see if I had nothing suspicious just waved with his hands. I thought the easiest was to come because someone should be waiting for me with an A4 in the air with my name on it. What I didn’t know was that there were more than a thousand people waiting there with the same size of paper. After some time I found him and he showed directly how the Kenyans drive.
I would not advice to follow this protocol unless you are a professional. When you put the baggage in the car the helpful little trolley that helped you move them will be place at the closest car without a driver in it. Voila! One problem less. Following you drive towards the car behind you untill you almost hit him but there is no place left. Therefore the next in line have to wait so you can put your car into the line to the exit of the parking place. Every corner you have to make the same protocol will be used drive almost against the doors of the car in line so you can get in the waiting list. When driving and you see a small gap forward you drive into it right away. If a different car wanted that spot it would have made some noise towards you. Everyone drives on each others bumper because if not you would not move forward at all because someone else would slip into the gap. Therefore there is no room on the road only cars in the busy streets of Nairobi.
After a peaceful sleepover in a small hotel my journey to the conservation park began. It started with being driven to a tattoo shop where a different person took me under his wing in a local minibus to drive to the closest highway. Here my supervisor called Tony picked me up. Luckily I could use my famous trick of sleeping to cover this time.
But before we entered the camp Tonny wanted to show me the closest city. That city exists of one street with a small market attached to it. We went to a Kenyan mcdonald where meat was freshly brought into the shop and cut before your eyes. You could choose your own meat if you wanted to but I left it to the ones guiding me. This meat will be eaten with sea salt and not much more so one bite I had too much salt and the other way too less. But after a while I found the right balance and it tasted quite nicely next to my fries.
Once landed in the park i was welcomed by a giant group of 12 volunteers where 8 of them would leave at Saturday. The volunteers were from all kinds of different nationalities so a lot of fun.
The wildpark is amazing, I have searched for giraffes. Meaning we needed to get driven around in a jeep over impossible roads of loose sand while thorns were getting smashed into the car because not all windows work. There are a lot of lovely Pumba’s (Lion king reference wohoo!) who all raised their tails when they tried to run from the jeep. Unfortunately they only run for about 5 meters before forgetting that they were on the run therefore often still in the way of the jeep making them run over and over again. But the high point of this first week is the small hyena pups. Who were only 2 meters away from my jeep so I could inspect them closely with a big smile on my face. The mother lay 10 meters away but only became irritated for a small moment when the jeep made noise. I know for sure it though, ‘’I’m resting you know stop making all that noise!’’
In the evening we had a nice traditional Kenyan dance of one of the forty two different tribes. We were all pulled on the dance floor and the hips were flying all around. It was a lot of fun and the whole group was energetic afterwards with the nice rhythmic music, all great points.
Sleeping was the easiest because we are on quite an attitude so we almost have no mosquitoes around here what it makes it a lot more comfortable. The only problem was the toilets that need about an hour to remove one of my favorite activities of making brown castles.
This was it for now but i speak to you all when i have time again and inform you of the happenings around me.